O dereito á intimidade nas comunicacións é un dereito fundamental recoñecido no ordenamento xurídico español que protexe a privacidade das persoas no ámbito das comunicacións. Este dereito está consagrado no artigo 18.2 da Constitución Española, que establece que “a lei regulará o exercicio do dereito á intimidade no ámbito das comunicacións”.
Ademais, está regulado na Lei Orgánica 15/1999, do 13 de decembro, de protección de datos de carácter persoal e na Lei 34/2002, do 11 de xullo, de servizos da sociedade da información e de comercio electrónico. O dereito á intimidade nas comunicacións protexe a privacidade das persoas no ámbito das comunicacións, tanto no ámbito físico como no ámbito dixital. Isto inclúe a privacidade das comunicacións telefónicas, as comunicacións por correo electrónico, as comunicacións a través de redes sociais e calquera outra forma de comunicación a través de internet.
Este dereito non é absoluto e pode ser limitado nalgúns casos, como no caso de investigacións xudiciais ou para protexer o interese xeral. Con todo, nestes casos, é necesario seguir un procedemento estrito e contar coa autorización xudicial correspondente.
No ámbito laboral, o dereito á intimidade nas comunicacións tamén é relevante. Por exemplo, no caso de empregados que utilizan ferramentas de comunicación proporcionadas pola empresa, é necesario contar co consentimento do empregado para poder acceder ás súas comunicacións.
En conclusión, o dereito á intimidade nas comunicacións é un dereito fundamental que protexe a privacidade das persoas no ámbito das comunicacións. Este dereito non é absoluto e pode ser limitado nalgúns casos, pero sempre é necesario respectar o procedemento establecido e contar coa autorización xudicial correspondente.
O tema que soa de fondo é: Elle avait pas les yeux noirs INSTRUMENTAL, de LÖHSTANA DAVID
https://www.jamendo.com/track/1166920/elle-avait-pas-les-yeux-noirs-instrumental
